ในวันที่พายุฝนโหมกระหน่ำแม้แต่มนุษย์เรายังต้องหาที่หลบภัย แล้วสัตว์ไร้บ้านตัวน้อยๆทั้งหลายล่ะ พวกเขาจะทำอย่างไรจะที่หลบฝนดี ๆ อย่างมนุษย์เราหรือเปล่า?

    วันหนึ่งในรัฐแคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา เกิดพายุฝนตกลงมาอย่างหนัก น้องหมาชิวาวาไร้บ้านตัวหนึ่งวิ่งหาที่หลบภัยฝนและได้เข้าไปในร้านขายเครื่องดื่มแห่งหนึ่ง

    เจ้าของร้านจึงโทรหา Sabrina Wilkerson อาสาสมัครจากกลุ่มช่วยเหลือสัตว์ Chihuahua Rescue of San Diego County เพื่อขอความช่วยเหลือ เนื่องจากเขาไม่เคยเลี้ยงหมามาก่อน จึงไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร 

    ระหว่างที่รอ Sabrina มาถึงเจ้าหมามีอาการหนาวสั่น เขาจึงนำขนหนูมาห่มน้องหมาเอาไว้หวังว่าจะช่วยคลายหนาวได้บ้าง ส่วนเจ้าหมาก็นอนขดตัวไม่ขยับไปไหน

    2 ชั่วโมงต่อมาที่หญิงสาวเข้ามาถึงร้าน เจ้าหมาก็ยังนอนตัวสั่นอยู่ตรงที่เดิมไม่ยอมขยับตัวไปไหน จนเธอเดินเข้าไปหาน้องหมาใกล้ๆ มันกลับส่งเสียงขู่ เหมือนว่ามันกำลังรู้สึกไม่ปลอดภัยเมื่อมีคนแปลกหน้าเข้ามาใกล้

    ต่อมาเธอตั้งชื่อให้เจ้าหมาว่า Austin หลังจากที่เธอพยายามผูกมิตร จนในที่สุดเจ้าหมาก็ไว้ใจและยอมให้เธออุ้มในที่สุด จากนั้นก็พาเจ้าหมาไปตรวจร่างกาย และหาที่อุ่นๆให้นอนพัก

    ตามกฎหมายของเขตที่เธออาศัยอยู่ ต้องทิ้งมันไว้ศูนย์พักพิงสัตว์ เพื่อรอหาเจ้าของและตรวจสอบสถานะก่อนว่ามีสถานะถูกทอดทิ้งหรือไร้บ้านจริงๆ หากภายในเวลา 72 ชั่วโมง ยังไม่มีเจ้าของแสดงตัว ทางศูนย์จึงจะประกาศหาบ้านใหม่ให้ต่อไป 

    และน่าเศร้าที่ไม่มีใครมาแสดงตัวเป็นเจ้าของเลย ทางศูนย์จึงจะประกาศหาบ้านใหม่และ Sabrina ก็เป็นคนแรกที่ยื่นใบสมัครรับอุปการะ แต่ในวันต่อมาที่เธอมารับ Austin ไปดูแล เธอพลาดไม่ได้เอากรงมาด้วย ทำให้ต้องอุ้มมันมือเปล่าขึ้นรถกลับบ้าน เมื่อเธอเปิดประตูรถเจ้าหมาก็เลยวิ่งหนีหายไปโดยที่เธอไล่จับไม่ทัน

    เธอทำใบปลิวเพื่อตามหาเจ้าหมา แต่พอมีคนโทรมาแจ้งว่าเจอเจ้าหมาแล้ว ตอนนั้นมันก็ถูกเอาไปส่งที่ศูนย์พักพิงสัตว์อีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่ยอมแพ้ ยื่นใบสมัครขอรับอุปการะอีกครั้ง

    และในที่สุดเธอก็ได้สิทธิ์การเลี้ยงดูเจ้าหมา ครั้งนี้เธอไม่ลืมเอากรงไปด้วย หลังจากที่เจ้าหมาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน มันก็เป็นเด็กดีมาก ๆ ร่าเริง ไม่ได้ขี้กลัวเหมือนตอนแรกที่เจอกัน 

    หลังจากที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันไปสักพัก เธอก็เข้าใจว่าที่มันวิ่งหนีไปเป็นเพราะมันชอบวิ่งเล่นต่างหาก  และเมื่อไหร่ที่อยู่ใกล้ประตู มันก็จะวิ่งไหนออกไปข้างนอกทันที และวิ่งโดยไม่หยุดจนหลงทางนั่นเอง 

    หลังจากที่เธอเข้าใจพฤติกรรมของเจ้าหมา เธอก็พยายามปรับตัวเพื่อให้อยู่ด้วยกันได้อย่างลงตัว และเธอก็รู้สึกดีใจมาก ๆ ที่รับเจ้าหมาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว เพราะมันได้สร้างรอยยิ้มและความสุขให้กับครอบครัวเธอไม่น้อยเลยทีเดียว 

ที่มา : the dodo