ในรูปด้านบนคือลูกสิงโตหน้าตาน่ารัก แต่จริงๆ แล้วมันป่วยเป็น Metabolic bone disease หรือ MBD แปลว่าเมื่อเทียบกับเพื่อนๆ กระดูกของมันเปราะกว่า เกิดความผิดปกติง่าย พูดง่ายๆ คือ แค่วิ่งก็เป็นปัญหาได้ และในเวลานั้น ชายผู้พิการขาขาดทั้งสองข้างก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าสิงโตตัวน้อย ชื่อของเขาคือ จอห์น

        จอห์นก็มีเรื่องราวของเขา เดิมที่เขาเป็นคนที่ชื่นชอบกีฬามาก แต่เพราะอุบัติเหตุครั้งหนึ่งเขาตกจากที่สูง 17 เมตร ลงมาบนเสาโลหะสูง 15 ซม. แทงเข้าไปในร่างกาย กระดูกขาทั้งสองข้างหักอย่างรุนแรง

        จอห์นถูกส่งไปห้องฉุกเฉินเพื่อรับการผ่าตัด หมดสติไป 8 วัน แม้ว่าสุดท้ายจะโชคดีที่ฟื้นขึ้นมากได้ แต่คุณหมอก็บอกข่าวร้ายกับเขาว่า  ผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดคือชาตินี้จอห์นอาจจะเดินไม่ได้อีก

        แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ ใช้เวลา 5 ปีเต็มในการกายภาพบำบัด แต่โชคชะตาก็ยังไม่หยุดล้อเล่นกับจอห์น เนื่องจากบาดแผลของเขาติดเชื้อ สุดท้ายก็ต้องตัดขาตั้งแต่เข่าลงไปทิ้ง

        ตอนนั้นจอห์นที่สูญเสียความหวังในชีวิตได้เดินทางไปท่องเที่ยวกับครอบครัว เขาโดนดึงดูดโดยหน่วยกู้ภัยสัตว์ใน Oklahoma

        บางทีเพราะความเจ็บป่วยเหมือนกัน หรือความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสัตว์ที่ถูกกระตุ้น ทุกสัปดาห์จอห์นจะไปที่สวนสัตว์เพื่อมองดูสัตว์ที่ถูกช่วยเหลือ มันทำให้เขารู้สึกสบายใจ

        ต่อมาเมื่อผู้จัดการสวนสัตว์กำลังจะลาออกไป เขาอยากให้จอห์นมารับตำแหน่งของเขา จอห์นก็ตอบตกลงทันเทแบบไม่ลังเล

        เมื่อมาถึงตรงนี้ เรื่องราวของสิงโตตัวน้อยและจอห์นก็ได้เริ่มต้นขึ้น ในช่วงที่จอห์นเข้ามาดูแลสวนสัตว์ เจ้าสิงโตตัวน้อยก็เกิด แต่เนื่องจากโรค Metabolic bone disease หรือ MBD ที่เป็น จอห์นรู้สึกเหมือนเห็นตัวเองในเงาของมัน และเรียกเจ้าสิงโตน้อยว่า Little Bone

        ทุกวันมันจะกินเนื้อสดและไก่สดวันละ 3 ปอนด์ กับนมและไข่อีก 6 ฟอง เป็นสูตรอาหารพิเศษของจอห์นเพื่อเจ้า Little Bone โดยเฉพาะ ทำให้เจ้า Little Bone แข็งแรงยิ่งขึ้น

        ส่วน Little Bone ก็เติบโตภายใต้การดูแลอย่างระมัดระวังของจอห์น! แต่เนื่่องจาก Little Bone ต้องการพื้นที่มากขึ้นเมื่อเติบโต ดังนั้นมันจึงถูกย้ายไปที่อื่น แต่ในสภาพแวดล้อมใหม่มีปัญหาหนึ่ง นั่นคือมีเพียงมันตัวเดียวในสวนสัตว์แห่งนั้น หรือพูดง่ายๆคือ Little Bone ไม่มีเพื่อน นอกจากจอห์นแล้ว มันก็ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับสัตว์ตัวอื่น ดังนั้นจอห์นก็เลยหาวิธีแก้ไข

        ในเวลานั้นมีสุนัขดัชชุนด์ที่ไม่ได้ถูกขังไว้ในกรงหลายตัว พวกมันอยู่ในฐานะมาสค็อตที่จะเล่นกับผู้คนที่มาเยี่ยมสวนสัตว์ ทำให้แขกที่มามีความสุข ซึ่งหนึ่งในนั้นคือลูกสุนัขที่ชื่อว่าแอ๊บบี้ มันตัวเล็กแต่ทรงพลัง เนื่องจากแอ๊บบี้มีปฏิสัมพันธ์กับคนและสัตว์อื่นๆตลอดเวลา ทำให้มันมีความเป็นมิตร

        จอห์นกับพนักงานในสวนสัตว์ลองให้แอ๊บบี้กับ Little Bone ใกล้ชิดกัน สร้างมิตรภาพระหว่างกัน

        แต่มันก็ไม่ได้ราบรื่นไปซะทีเดียว แม้ว่า Little Bone จะไม่ได้ทำร้ายแอ๊บบี้ แต่เมื่อมีอะไรที่ไม่คุ้นเคยเข้ามาในบริเวณของตน เจ้า Lillte Bone ก็กลัว ส่งเสียงขู่ไม่หยุด เป็นการเตือนแอ๊บบี้

        จอห์นหยุดการทดสอบไว้ในวันนั้น หลังจากนั้นก็พยายามทำซ้ำๆ ไปทุกวัน

        จนกระทั่งวันหนึ่ง จอห์นยังคงใส่แอ๊บบี้เข้าไปในกรงของ Little Bone โดยครั้งนี้ Little Bone แค่เฝ้ามองแอ๊บบี้  ส่วนแอ๊บบี้ก็พยายามดึงผ้าที่ปกป้องมันออก เพื่อจะเข้าไปใกล้ Little Bone

        แอ๊บบี้กระดิกหางไม่หยุด แสดงความเป็นมิตรกับ Little Bone ทั้งสองค่อยๆ เข้าใกล้กันเรื่อยๆ แล้วภาพน่ายินดีก็ปรากฏขึ้น Little Bone เริ่มได้กลิ่นแอ๊บบี้ ส่วนแอ๊บบี้ก็เริ่มวิ่งวนรอบๆ Little Bone

        จากนั้น จอห์นก็เอาของเล่นที่ Little Bone ชอบให้ทั้งสองตัวเล่น แล้วพวกมันก็เล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน ทำเอาจอห์นน้ำตาซึม

        ภายใต้การดูแลของจอห์น เจ้า Little Bone ตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ส่วนเจ้าแอ๊บบี้ก็ยังตัวจ้อยเหมือนเดิม แล้วมิตรภาพท่ามกลางขนาดร่างกายที่แตกต่างกันมากจะยังคงดำเนินต่อไปได้ไหม?

        ปรากฏว่ามิตรภาพไม่เคยเปลี่ยน แอ๊บบี้จะคงวิ่งไปหา Little Bone และแตะจมูกของมัน และแน่นอนว่าคนที่มีความสุขที่สุดก็คือจอห์น เพราะเขาทำให้ Little Bone มีเพื่อน มีมิตรภาพระหว่างสัตว์ด้วยกัน เป็นการเติบโตที่แท้จริง

        ต่อมาพนักงานจัดพื้นที่ขนาดใหญ่ขึ้นให้ Little Bone และแอ๊บบี้เป็นพิเศษ แต่ถ้า Little Bone มีโอกาสเติบโตเป็นสิงโตที่แข็งแรง มันจะต้องการมิตรภาพและเพื่อนที่มากกว่านี้

        จอห์นลองพาเจ้าดัชชุนด์อีก 3 ตัวในสวนสัตว์เข้าไปในชีวิตของเจ้า Little Bone ดูว่ามันจะรับเพื่อนใหม่ได้ไหม ซึ่งภาพที่เห็นนั้น เชื่อว่าจะไม่มีวันได้เห็นจากที่อื่นแน่ๆ แม้ว่าจะไม่มีบทสนทนาระหว่างกัน แต่การกระทำก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความในใจ

        เป็นที่ทราบกันดีว่าสิงโตจะไม่ยอมให้สัตว์ชนิดอื่นเข้ามายุ่งตอนมันกำลังกินอาหาร แต่เจ้า Little Bone ยอมรับเจ้าตัวเล็กๆ

        พวกมันมักจะกินอาหารด้วยกัน ช่วยกันเลียขน หาเห็บหมัด และมักจะจูบหอม แสดงความสำคัญที่มอบให้อีกฝ่าย

        แถมเจ้าดัชชุนด์พวกนี้ก็ชอบเล่นกับ Little Bone ส่วน Little Bone ก็ทำหน้ามึนๆตลอด ทำให้มันดูเหมือนเป็นแมวตัวใหญ่ ซึ่งน่ารักมาก

        แอ๊บบี้ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าทีมดัชชุนด์ มันมักจะยืนอยู่หน้า Little Bone เหมือนกำลังปกป้องเจ้าสิงโตยังไงยังงั้น! พวกมันไม่เพียงเป็นเพื่อนที่ดี แต่ยังเหมือนเป็นคนในครอบครัวที่สนิทชิดเชื้อ

        แม้ว่าจะไม่สามารถวิ่งในทุ่งกว้างได้ แต่ถ้ามีเธอ ทุกอย่างก็โอเค

ที่มา : Toutiao

แปลและเรียบเรียงโดย โลกของโฮ่ง