มีคุณลุงคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ตามลำพัง ได้เลี้ยงน้องหมาตัวหนึ่งมานานกว่า 10 ปี ลุงกับน้องหมาตัวนี้รักกันมาก ทุกครั้งที่ลุงกินข้าว ก็ต้องแบ่งข้าวครึ่งหนึ่งให้น้องหมากิน เนื่องจากมีน้องหมาคอยอยู่เป็นเพื่อน ชีวิตบั้นปลายของลุงจึงไม่ค่อยเหงามากนัก

      น้องหมาตัวนี้ก็รักเจ้าของเช่นกัน คอยอยู่เคียงข้างลุงไม่เคยห่าง เมื่อลุงต้องการความช่วยเหลือ น้องหมาก็จะช่วยทำในสิ่งที่มันสามารถทำได้ ยกตัวอย่างเช่น ช่วยเอาของให้ เฝ้าประตูหรือเลี้ยงดูไก่ที่บ้านให้ลุง แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่สำหรับน้องหมา สิ่งเหล่านี้คือความรักและความห่วงใยที่มันตอบแทนให้ลุง

      เมื่อเวลาผ่านไป ลุงกับน้องหมาก็อายุเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และที่น่าเสียดายก็คือ ชีวิตของน้องหมาไม่ได้ยืนยาวเท่าคน สุดท้ายมันก็ตายจากลุงไปอย่างเงียบๆ ในคืนหนึ่ง วันรุ่งขึ้นลุงตะโกนเรียกน้องหมามากินข้าว มันไม่ได้วิ่งมาหาตามปกติ ลุงจึงได้พบว่าน้องหมาแสนรักของเขาได้ตายจากไปแล้ว 

      สถานที่ที่น้องหมาได้จากไปก็คือ หน้าประตูที่มันนอนเป็นประจำ และมันยังคงอยู่ในท่าทางที่มองมาที่ทิศทางของบ้าน แต่ครั้งนี้มันไม่สามารถลืมตาของมันได้อีกแล้ว

      ลุงได้กอดน้องหมาไว้และเสียใจน้ำตาไหล เพราะว่าน้องหมาตัวนี้เป็นหมาที่เขากับภรรยาของเขาเลี้ยงด้วยกันมา ภรรยาได้จากเขาไปเมื่อหลายปีก่อน ทีนี้น้องหมาก็จากเขาไปแล้ว เหลือแต่เขาที่ต้องอยู่เพียงลำพัง

      ถึงจะเสียใจมาก แต่ลุงก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที เพราะว่าน้องหมาได้จากไปก่อนเขา เขาไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องถ้าเขาจากไปแล้วน้องหมาจะอยู่ต่อยังไงอีกแล้ว ทีนี้ก็เหลือแต่เรื่องนำศพของน้องหมาไปฝัง

      ลุงได้ฝังศพน้องหมาไว้บนเนินเขาหลังบ้าน ซึ่งเป็นสถานที่ที่น้องหมาเคยชอบมาเล่นบ่อยๆ และยังสามารถมองเห็นบ้านได้ ลุงหวังว่าน้องหมาจะชอบที่นี้นะ 

      หลังจากฝังศพน้องหมาเสร็จ ลุงได้จ้องมองหลุมศพของน้องหมาสักพัก และก็ได้เดินกลับไปบ้าน สำหรับลุง ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรต้องรู้สึกเสียดายอีกแล้ว...

แปลและเรียบเรียงโดย โลกของโฮ่ง