“ถึงแม้จะไม่เข้าใจภาษากันและกัน แต่ฉันก็เข้าใจความรู้สึกของมันได้ เราต่างใช้เวลาของตัวเอง ดังนั้นเราจึงมีเวลาร่วมกัน และเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากที่สุด” ประโยคหนึ่งจากภาพยนตร์เรื่อง “เธอและแมวเหมียว”

        ในพื้นที่ชนบทแห่งหนึ่งห่างไกลจากกรุงโตเกียว มีคุณยายชื่อ มิซาโอะ เธออาศัยอยู่ในบ้านไม้หลังเก่าของเธอ ถึงแม้ว่าบ้านหลังนี้จะเป็นบ้านเกิดของลูกหลาน 

        แต่ทุกคนก็ไม่ได้กลับมาเยี่ยมเลยเป็นเวลาหลายปีแล้ว เว้นเสียแต่หลานสาวคนหนึ่งที่ชื่นชอบการถ่ายรูปเป็นชีวิตจิตใจ ที่มักมาเยี่ยมเธอเสมอ และหลังจากที่คุณตาเสีย สิ่งที่เหลือเพียงหนึ่งเดียวที่ยังพึ่งพาได้นั่นคือ ที่ดินสำหรับเพาะปลูกเท่านั้น

        วันหนึ่งในปี ค.ศ.2004 คุณยายเจอลูกแมวคอกหนึ่งที่โกดังเก็บของหลังบ้าน แต่ไม่นานพวกลูกแมวก็ค่อยๆตายทีละตัว จนเหลือเพียงลูกแมวตาสองสีเพียงตัวเดียว

        ด้วยความสงสารและกลัวว่ามันจะตาย เธอจึงพามันกลับบ้านมาเลี้ยง และตั้งชื่อมันว่า ฟูกูมารุ ซึ่งมีความหมายว่า เทพจุติ ทุกเรื่องสำเร็จสมปรารถนา คุณยายหวังว่ามันจะมีชีวิตรอดต่อไป

        คิดไม่ถึงว่าคำปรารถนาจะเป็นจริง เจ้าแมวเหมียวแข็งแรงขึ้นทุกวัน

        หลังจากที่มันแข็งแรงดี มันก็ไม่ได้หนีจากไปแต่อย่างใด มันคอยอยู่เคียงข้างคุณยาย เป็นเด็กดีและเชื่อฟังคุณยายมาโดยตลอด

        เวลาผ่านไปหลายปีก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากมาย เว้นเสียแต่มีเจ้า ฟูกูมารุ เพิ่มขึ้นมาหนึ่งชีวิต มันคอยติดตามคุณยายไปทุกที่

        ทุกวันตอนพระอาทิตย์ขึ้น มันจะคอยมาให้กำลังใจคุณยายเสมอ แถมยังช่วยยายปลูกผักอีกด้วย

        ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน มันก็มาช่วยคุณยายจัดเรียงหัวไชเท้า

        ในเวลาที่คุณยายยุ่งอยู่ มันก็จะคอยอยู่บนรถเข็น

        ในยามว่าง คุณยายก็จะพามันออกไปเดินเล่น

        ฤดูใบไม้ผลิ มันนั่งข้างคุณยายดูดอกไม้ที่เพิ่งผลิบาน

        ฤดูร้อน มันเฝ้าดูคุณยายทานแตงโมอย่างน่าเอร็ดอร่อย

        ฤดูใบไม้ร่วง มันตากแดดอย่างสบายใจ 

        ฤดูหนาว คุณยายสวมชุดพร้อมทำงานแล้ว แต่อากาศหนาวแค่นี้ทำอะไรเจ้าเหมียวไม่ได้หรอก

        เจ้าเหมียวเป็นทั้งเพื่อนและคู่หูที่อยู่เคียงข้างคุณยายเสมอมา

        เจ้าเหมียวและคุณยายอยู่ร่วมกันอย่างกลมเกลียว ทั้งคู่ไม่เคยที่จะห่างกันเลย แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้สวยงามเสมอไป 

        เพราะว่าเจ้าฟูกูมารุนั้น มีอาการหูหนวก ส่วนคุณยายเองก็ได้ยินเสียงไม่ค่อยชัดเจนเช่นเดียวกัน

        เนื่องจากทั้งคู่ไม่สามารถใช้เสียงสื่อสารได้เลย หลายคนจึงกังวลว่าแล้วจะอยู่ร่วมกันได้หรือ ? 

        ไม่ยากเลย เพราะว่าทั้งคู่ใช้สายตาในการสื่อสารกันยังไงล่ะ เพียงแค่จ้องตากันก็เข้าใจกันแล้ว

        จะว่ายากก็ไม่ยาก ง่ายก็ไม่ง่าย เพราะสื่อสารกันค่อนข้างลำบาก 

.

.

        สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้คุณยายรู้สึกลำบากใจ เพราะเพียงแค่แหงนหน้าขึ้นมอง ก็พบเจอกับเจ้าเหมียวแล้ว

        การใช้ชีวิตร่วมกันแบบนี้เป็นเวลานาน ทำให้ทั้งคู่ต่างเข้าใจกัน และรู้ใจกันด้วยท่าทางของอีกฝ่าย

.

.

.

        และสิ่งนี่เองที่ทำให้ทั้งคู่รู้ใจกันดี คุณยายมักบอกเจ้าเหมียวเสมอว่า “เราจะไม่มีวันแยกจากกัน” และเจ้าเหมียวเองก็อยู่เคียงข้างคุณยายมาตลอดมา ไม่เคยจากไปไหน

.

.

        เจ้าเหมียวห่างจากคุณยายไม่ได้เลย ทำให้หลานสาวที่แวะมาเยี่ยมคิดถึงช่วงเวลาที่เธอยังเป็นเด็กตัวเล็ก เธอมักตามติดคุณยายไปทุกที่ เธอจึงตัดสินใจเก็บภาพไว้เพื่อระลึกถึงช่วงเวลาอันแสนอบอุ่นในเวลานั้น

.

.

        เธอเผยแพร่ภาพชุดเหล่านี้ในอินเตอร์เน็ต แต่คิดไม่ถึงว่ามีชาวเน็ตจำนวนนับล้านให้ความสนใจ หลังจากนั้นเธอได้ตีพิมพ์เป็นอัลบั้มออกวางจำหน่าย ขายไปได้กว่า 7 หมื่นเล่มเลยทีเดียว มีหลายคนให้คำวิจารณ์ว่า ภาพของเจ้าเหมียวกับคุณยายดูเรียบง่ายและมีความสุข ทำให้เรามีความสุขตามไปด้วย

        ถึงแม้ว่าจะโด่งดังมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อคุณยายและเจ้าเหมียวเลย ทั้งคู่ยังคงใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย อบอุ่น และอยู่เคียงข้างกันเหมือนเดิม

.

.

ทั้งคู่ยังคงใช้ชีวิตในแบบเดิมในทุกวัน

.

        ในวันแมวสากลเมื่อปี ค.ศ.2015 แมวที่มีชื่อเสียงต่างออกมาแสดงตัวให้เราเห็น มีแต่เสียงหัวเราะและรอยยิ้มทั่วทุกมุมโลก แต่ที่บ้านหลังนี้กลับไม่มีแม้แต่เสียงหัวเราะ เพราะวันนี้คือวันที่เจ้าฟูกูมารุได้ลาจากโลกนี้ไป

        ข่าวนี้สร้างความตกใจให้แก่บรรดาแฟนคลับ หลังจากที่หลานสาวได้โพสต์ในเฟสบุคส่วนตัวว่า เจ้าฟูกูมารุได้ต่อสู้กับโรคไตมานานหลายปีแล้ว และต้องให้น้ำเกลืออย่างน้อยถึงวันละ 2 ครั้ง มันต้องทนกับความเจ็บปวดมานาน แต่เราทุกคนมั่นใจว่าเจ้าเหมียวเองก็อยากมีชีวิตอยู่ต่อเช่นกัน เพราะมันไม่เคยปฏิเสธการรักษาเลยสักครั้งเดียว

        นี่คือภาพที่มันอยู่ร่วมฉลองวันเกิดครบรอบ 90 ปีของคุณยาย ถ่ายไว้ได้ก่อนที่มันจะเสียชีวิตลงเพียง 3 เดือน

        ก่อนที่เจ้าเหมียวจะลาจากโลกนี้ไป 1 วัน ขณะที่เรากำลังเตรียมน้ำเกลือไว้ให้ มันส่งเสียงร้องเมี้ยวยาว ราวกับว่ามันกำลังบอกเราว่า “พอได้แล้ว...”

        การได้อยู่เคียงข้างร่วมกันมานาน 11 ปี ถือเป็นช่วงเวลาที่สวยงามและมีคุณค่า บางครั้งเสียงร้องของมันก็ยังดังก้องอยู่ในหัว ยามที่เรานึกถึงมัน

        คุณยาย : “วันที่ฉันเก็บมันมาเลี้ยง ฉันก็ตั้งชื่อมันว่าฟูกูมารุ หลังจากนั้นมันก็อยู่เคียงข้างมาตลอด มันชอบเหม่อมองท้องฟ้า สีของก้อนเมฆเหมือนสีของเจ้าเหมียวไม่มีผิด แกคิดเหมือนกันใช่ไหม ฟูกูมารุ?”

        ฟูกูมารุ : “เมี้ยว~”

แปลและเรียบเรียงโดย โลกของโฮ่ง