น้องหมาใช้ "ขาเกาะประตู" ทนอยู่ในบ้านแรมปี หลังเจ้าของบ้านหายไป วันๆได้แต่ชะเง้อรอ จะมีใครผ่านมาทางนี้บ้าง
คอมเมนต์:
ชีวิตของสุนัขเมื่อเกิดมาแล้ว เจ้าของแทบจะเป็นที่พึ่งและความหวังเดียวในชีวิตของน้องหมาเลยก็ว่าได้ แต่การจะเลี้ยงสัตว์เลี้ยงสักชัวิตนึง นอกจากความรักและความผูกพัน สิ่งที่สำคัญมากไปกว่านั้นก็คือความรับผิดชอบ เพราะถ้าหากเราไม่มีคุณสมบัติทางด้านนี้ สิ่งมีชีวิตเล็กๆแบบน้องหมาอาจจะต้องตกที่นั่งลำบาก เหมือนกับเหตุการณ์นี้
เมื่อไม่นานมานี้ ผู้ใช้เฟซบุ๊กที่ใช้ชื่อว่า Nicharee Srisuwan ได้โพสต์บอกเล่าเรื่องราวของเจ้าตูบรายนี้ หลังจากที่เขาได้พบน้องเข้า ซึ่งน้องต้องทนอยู่อาศัยภายในบ้านแห่งนี้มานานหลายปีแล้ว ด้วยทางผู้เป็นเจ้าของนั้นก็หนี หายไปไหนไม่รู้มานานมากแล้วและน้องก็ต้องทนอยู่แต่ในบ้านแห่งนี้ต่อไปเรื่อยๆ
Sponsored Ad
น้องหมาทำได้เพียงแต่เฝ้ารอวันที่คนใจดีคอยเอาข้าวเอาน้ำมาให้ ประทังความหิวประทังชีวิตไปวันๆ เพียงเท่านั้น ซึ่งแม้คนที่คอยเอาข้าวไปให้น้องก็ต้องปีนรั้วเข้าไปในบ้านหลังนี้เพราะประตูด้านนอกก็ถูกล็อกเช่นเดียวกัน และทางผู้โพสต์เองก็ได้บอกอีกว่าที่แน่ๆนั้น น้องไม่เคยได้ออกไปข้างนอกเลย
Sponsored Ad
ตลอดระยะเวลาหลายปีผ่านมาก็ต้องทนทุกข์อยู่แต่ในบ้านโดยที่ข้างในเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ จึงอยากให้ใครหรือหน่วยงานใดเข้าช่วยเหลือน้องให้ที เพราะหากปล่อยไว้แบบนี้วันไหนถ้าไม่มีคนนำข้าวหรืออาหารมาให้น้องก็จะต้องอดไปตลอด อีกทั้งก็อยากที่จะให้ช่วยหาบ้านให้น้องด้วย
ซึ่งภายหลังทางผู้โพสต์เองก็ได้ประสานหน่วยงานต่างๆแต่ก็ไม่สามารถที่จะปลดล็อคประตูรั้วเข้าไปได้เพราะเนื่องจากอาจะเกิดปัญหาการบุกรุกในภายหลัง จึงได้แต่เข้าไปดูใกล้ๆและพบว่าภายในตัวบ้านเองมีน้ำและอาหารไว้ให้กับน้องแต่ก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอาไว้ให้จึงไม่สามารถที่จะเข้าช่วยเหลือน้องได้อย่างเต็มที
Sponsored Ad
Update : ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้นะคะ นอกจากดูน้องห่างๆๆ คุยกับฝ่ายกฏหมายของมูลนิธิแล้ว เค้าแจ้งว่าบ้าน ถึงจะโดนธนาคารยึด แต่ก็ยังเป็นกรรมสิทธิ์ของเจ้าของบ้าน เราจะเข้าไปทำอะไรมากไม่ได้ นอกจากต้องเจอตัวเจ้าของบ้านก่อน แล้วเจรจากับเค้าว่าจะเอายังไง ซึ่งตอนนี้หนูได้เขียนป้ายแปะไว้ให้เจ้าของบ้านได้ทราบแล้วค่ะ รอการตอบรับนะคะ
Sponsored Ad
ช่วยเขียนข้อความแปะไว้ที่รั้วบ้าน หากเจ้าของผ่านมาเห็นโปรดติดต่อมาด้วยนะ
.
ชมคลิป
คลิปเปิดไม่ออก >>>>> กดตรงนี้ คลิ๊ก !!!! <<<<<
ที่มา : Nicharee Srisuwan